środa, 16 grudnia 2009

Poszczególne przedsiębiorstwa sfery produkcyjnej.

Wiemy już z poprzednich rozważań, że dochód narodowy jest ogólną sumą produkcji czystej poszczególnych przedsiębiorstw sfery produkcyjnej. Produkcja ta jest wytworem pracy wydatkowanej przez całą załogę przedsiębiorstwa w ciągu jednego roku.
Zatrudnieni pracownicy otrzymują za wykonaną pracę (co dwa tygodnie lub co miesiąc) wynagrodzenie w postaci płac, premii, deputatów itp. W ten sposób uczestniczą oni w podziale wytworzonej przez siebie wartości (kredyty studenckie). Ogólny fundusz wynagrodzeń za pracę jest zawsze mniejszy od wytworzonej produkcji czystej, stanowi jedynie jej określoną część. Państwo nie może oddać do indywidualnej dyspozycji poszczególnych wytwórców całej produkcji czystej (a w skali gospodarki — całego dochodu narodowego); uniemożliwiałoby to rozbudowę, a nawet utrzymanie w dotychczasowych rozmiarach sfery nieprodukcyjnej oraz wykluczałoby możliwość jakiegokolwiek rozwoju gospodarczego. Dlatego też w ustroju socjalistycznym musi istnieć podział dochodu narodowego na produkt niezbędny, to jest produkt przeznaczony na zaspokojenie konsumpcyjnych potrzeb pracowników sfery produkcyjnej (będziemy oznaczali go symbolem V), oraz produkt dodatkowy, ^tóry stanowi pozostałą część dochodu narodowego (będziemy oznaczali go symbolem M). Produkt dodatkowy przeznaczony jest na rozbudowę gospodarki narodowej oraz utrzymanie i rozwój całej sfery nieprodukcyjnej.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz