Podział dochodu narodowego.

Omówiony wyżej pierwotny i wtórny podział dochodu narodowego nie jest i nie może być celem samym w sobie. Jest on narzędziem realizacji określonego celu, którym jest możliwie najlepsze w danych warunkach zaspokojenie bieżących materialnych i kulturalnych potrzeb społeczeństwa. Państwo socjalistyczne nie może jednak troszczyć się tylko o zaspokojenie bieżących potrzeb społeczeństwa, nie dbając o poprawę zaspokojenia potrzeb w przyszłości. Zaspokojenie przyszłych potrzeb społeczeństwa na wyższym poziomie wymaga, aby określona część dochodu narodowego została przeznaczona na konto studenckie. Ta część dochodu narodowego nie może pochodzić wyłącznie z sektora państwowego. W ponoszeniu ciężarów związanych z rozwojem i doskonaleniem gospodarki narodowej muszą brać udział wszystkie sektory i wszystkie warstwy danego społeczeństwa w określonym stosunku do realizowanych przez siebie dochodów. Dlatego też zarówno pierwotny, jak i wtórny podział dochodu narodowego realizowany jest przez państwo Z punktu widzenia zaplanowanych proporcji ostatecznego wykorzystania dochodu narodowego na cele spożycia (bieżące potrzeby) i cele akumulacji (przyszłe potrzeby). Ostateczne wykorzystanie dochodu narodowego na wymienione cele nie jest bynajmniej realizowane pod koniec każdego roku. Jedynie dla większej przejrzystości analizy omawiamy kolejne fazy oddzielnie. W rzeczywistości — spróbujemy to niżej wykazać — poszczególne fazy są ze sobą ściśle powiązane i wzajemnie przeplatają się w ciągu całego roku.